مدرسه پایه زندگی همه کودکانی است که امید این جهان به آنها گره خورده است. کودکانی که اگر مسیر تحصیلشان را هموار بسازیم، مسیر آینده را هموار خواهند ساخت. در دنیای پیشرفته امروز حیف است که هنوز کودکانی را در وطن عزیزمان میبینیم که به دلیل کمبود مدرسه و کلاس درس از زیباتر دیدن و زیباتر ساختن دنیا باز مانده اند و باز می مانند.
درست است که اکنون فرهنگ مدرسه سازی در میان مردم گسترش بیشتری یافته و هستند کسانی که دست در دست هم گذاشته و اقدام به مدرسه سازی در مناطق محروم سرزمینمان کرده اند اما هنوز هم نیاز است کار با شکوه مدرسه سازی خیلی بیش از اینها در کشور جا بیفتند و بیشتر و بیشتر انجام پذیرد.
لزوم مدرسه سازی در مناطق محروم
محرومیت واژهای است که سالها در مناطق بسیاری از وطنمان جا خشک کرده و به نظر می رسد هرگز قصد جدا شدن از آنها را ندارد. اگر کمی با خودمان روراست تر باشیم، می بینیم که هیچگاه به ایجاد تغییر در این مناطق و ریشه کن کردن این واژه از جای جای سرزمینمان فکر نکرده ایم. گویی پذیرفته ایم که دست سرنوشت این مناطق را محروم آفریده و هرگز شکل دیگری برای آنها قابل تصور نیست. پس چگونه است که انتظار داریم کشورمان پیشرفت کند و جایگاه بهتری در دنیا کسب کند؟
چگونه است که ادعا می کنیم پا در مسیر پیشرفت گذاشته ایم و در راه برداشته شدن و حذف محرومیت از اسم این مناطق قدمی برنداشته ایم؟ حتی اگر در شهرهای خودمان هم کمی با دقیق تر به اطرافمان نگاه کنیم محرومیت را خواهیم یافت. محرومیت کودکانی که به هر دلیل از نداشتن والدین مناسب تا فقر از تحصیل بازمانده اند. تحصیل امروزه در دنیا کمترین حق یک کودک است. پس چرا تمام همّت خود را بر سر مدرسه سازی برای این کودکان نگذاریم؟ آیا می توانید جامعه ای بدون جرم و جنایت، بدون فقر و محرومیت تصور کنید؟ آیا می توانید جامعهای را تصور کنید که همه شاد و راحت در آن زندگی می کنند؟ شاید باور آن سخت باشد اما با مدرسه سازی و فراهم آوردن امکان تحصیل برای تمامی کودکان کشور احتمال وجود جرم و جنایت در آینده را بسیار کاهش میدهیم چرا که بسیاری از جرم هایی که امروز اتفاق می افتد ریشه در محرومیت جامعه دارد.
خیریه و خیرین مدرسه ساز
سالهاست نهادهایی در جامعه پا گرفتهاند که رسالتشان تلاش برای رفع محرومیت از جامعه است گرچه از بین بردن کامل واژه محرومیت کار چندان آسانی نیست اما یک خیریه و یا نهاد مردمی ثابت کرده که قادر است حداقل، افرادی را در جامعه شناسایی کند که رنج فقر را به دوش میکشند. با همّت و تلاش جمعی این خیریهها میتوان کوشید تا این افراد کمی راحتتر از گذشته زندگی کنند و یا با دادن آموزشهای مختلف به آنها و کودکانشان کمک کرد تا از داشتن آیندهای تاریک محفاظت شوند.
پسندیدهترین خدمت به این قشر از جامعه بدون شک مدرسه سازی است. با ساختن مدرسه و مکانی برای کسب علم و دانش ضمن آن که کمک میشود این کودکها بیسواد نمانند، پرورش آنها نیز سامان بخشیده میشود. به این ترتیب با رشد علمی و پرورش، این کودکان دیگر قادرند آیندهای سبز را برای خود انتخاب کنند.
به طور کلی میتوان گفت خیرین مدرسه ساز با کار نیک و پسندیده مدرسه سازی نه فقط به کودکان بازمانده از تحصیل کمک می کنند بلکه از آسیب دیدن آنها در آینده جلوگیری میکنند. با ساخت مدرسهها و کمک به تحصیل دانش آموزان محروم یک کشور، از جامعه ای امن تر برخوردار خواهیم بود. مدرسه کودکان را در مسیر زندگی درست پرورش می دهد و از ورود دوباره آنها به دنیای محرومیت جلوگیری میکند.
آیندهای روشن با گسترش مدرسه سازی
با نگاهی به جوامع پیشرفته میزان اهمّیت مدرسه و تحصیل بر ما روشن تر می شود. این جوامع سرمایهگذاری عظیمی روی چگونگی تحصیل کودکان خود می کنند و عقیده دارند مدارس آینده کشورشان را رقم خواهند زد. به راستی که چنین است. آیا تا کنون به این فکر کرده اید که یک فرد تحصیل کرده بیشتر برای ایجاد تغییر و بهبود شرایط خود تلاش می کند یا فردی که به محرومیت خو گرفته و زندگی را به جز آن نمی داند؟ آیا از کسی که زندگی را با محرومیت مساوی می بیند می توان انتظار داشت که آینده بهتری برای کشور بسازد و آن را به سوی پیشرفت سوق دهد؟
اکثر کودکانی که در مناطق محروم بزرگ میشوند زندگی را محدود به همان منطقه و در حصار محرومیت خود می بینند. چنین افرادی که حتی برای بهبود زندگی خود نمی توانند قدمی بردارند چگونه خواهند توانست برای بهبود کشور گام بردارند؟ درست است که عده خیلی کمی از میان آنها موفق شده اند خود را از محرومیت جدا کنند اما در حقیقت، تعداد افرادی که در این مناطق دید خود را به فراتر از زندگی محدود خود می برند و به خود اجازه می دهند رویاهایی بزرگ داشته باشند بسیار کم است چه خواسته که بتوانند در جهت عملی کردن آن رویاها قدمی بردارند. درست است که نمونه هایی از این افراد در جامعه ما و دیگر جوامع وجود دارند اما واقعیت اینست که این افراد انگشت شمارند. پس چرا در مسیری گام بر نداریم که با برداشتن دیوار محدود کننده محرومیت به افکار و رویاهای کودکانمان اجازه دهیم آزادانه گسترش یابند و به آنها قدرت دهیم تا فردای وطن عزیزمان را زیبا و شاد و پیشرفته بسازند؟
بخشهای مختلف جامعه برای رسیدن به چنین هدفی باید کارهای متفاوتی انجام دهند که همگی از اهمیت برخوردار است. مدرسه سازی اما پایه ایترین و مهمترین قدمی است که می توانیم در جامعه برداریم. مدرسه است که امید به موفقیت و بهبود را دل کودکان زنده نگه می دارد و به آنها قدرت گام برداشتن در مسیر ساختن زندگی بهتر و آیندهای زیباتر می دهد. آیا فردای ایران را روشن می خواهید؟ اگر چنین است تا می توانید مدرسه سازی را گسترش دهید. هر شخصی با هر توان مالی می تواند تفکر مدرسه سازی را آنقدر گسترش دهد تا هر روز مدارس بیشتری در کشور ساخته و حتی نوسازی شوند. برای گسترش این تفکر حتما لازم نیست منابع مالی عظیمی در اختیار داشته باشیم بلکه تنها کافی است با بیان افکار و باورهایمان این فرهنگ و لزوم به گسترش مدارس کشور را در تمامی جامعه پخش کنیم تا آینده روشن وطنمان را رفته رفته رقم بزنیم.
مجمع خیّرین مدرسه ساز استان اردبیل یکی از فعّالترین نهادهای مدرسه سازی در کشور است که با کمک همیاران خود برای فرهنگ مدرسه سازی در مناطق محروم تلاش میکند. این نهاد مناطق محروم را شناسایی کرده و مدرسههای مختلفی را در جای جای کشور عزیزمان بنا نهاده است. شکی در آن نیست که این مجمع با ساخت مدارس در سراسر ایران چه نقش پر رنگی در آینده فرزندان این سرزمین خواهد داشت. به امید آن روزی که محرومیت از تحصیل و واژه محرومیت در هیچ جامعهای جایی نداشته باشد.